posljednji rat protiv muslimana na balkanu

U prvim danima ove krize mediji su pripisivali albanskim gerilcima da oni uništavaju džamije i ostale vjerske objekte, do momenta kad je bilo isuviše jasno da su pijani makedonski rezervisti ti koji u tome uživaju. Od tog momenta granatiranje džamija propraceno je izgovorom da gerilci djeluju iz ovih objekata, iako se džamije neprestano gadaju teškim projektilima.

Bivša Jugoslavenska Republika Makedonija se, u poslednjih mjesec dana, suocava sa najkriticnijim i najtežim stanjem. Kriza, koja se sada manifestira borbenim djelovanjima izmedu albanskih gerilaca, boraca za nacionalna prava u Makedoniji, i makedonskih policijskih snaga, pomognutih placenom vojskom takozvanih “makedonskih vucica”, može se reci da datira još od vremena kad se Makedonija odlucila za otcjepljenje i osamostaljenje iz nekadašnje Jugoslavije.

"Demokratija" je Albance podigla na oružje

Albanci se, tada, nisu masovno odazvali na referendum. Rukovodili su se cinjenicom da je solucija koja je ponudena na referendumu davala mogucnost vracanja Makedonije u savez sa ostalim jugoslavenskim republikama i zato što je Ustav bio na štetu albanske populacije. Jaz koji se uvecavao izmedu dva entiteta je sve više produbljivan prosrpskom politikom tadašnje vlasti, koja nije dozvoljavala Albancima da se školuju na svom maternjem jeziku, zabranjen je rad oformljenog Tetovskog univerziteta, onemogucava se ulazak Albanaca u policijske snage kao i u više vojne strukture, preko 300.000 Albanaca ostaje bez riješenog statusa, namecu im se rigorozni uslovi - kakve nemaju ni Sjedinjene Americke Države - za dobijanje makedonskog državljanstva… Ove i još mnoge represije, koje su usmjerene protiv albanskog stanovništva - iako oni, u zadnjih deset godina, na demokratski nacin pokušavaju riješiti svoje probleme preko svojih politickih partija - dovele su do toga da Albanci izgube nadu da je samo demokratskim putem moguce ostvariti prava. Stoga se pojavljuje revolt. Grupe nezadovoljnika se transformiraju u gerilske jedinice, s ciljem da se prestane marginalizirati status Albanaca i da se vec jednom pocne ozbiljnije raspravljati o njihovim pravima u ovoj zemlji.

Rat i svim raspoloživim dezinformacija

Takva situacija nije odgovarala makedonskim vlastima, koje su napale formacije albanskih gerilaca, prvo ih optužujuci da su teroristi, a zatim i vojnim sredstvima. Izbija rat Makedonaca protiv Albanaca. S obzirom na geografski položaj Makedonije i vjersku strakturu Albanaca u Makediniji, to je – iako zvanicno neproglašen - i posljednji oružani sukob koji se vodi na prostorima bivše Jugoslavije, odnosno posljednji rat protiv muslimana na Balkanu.

S obzirom da su svi mediji informiranja pod kontrolom makedonskih vlasti, i ocekivalo se da ce oni odigrati veliku ulogu u obavještavanju “na svoj nacin” kako makedonske, tako i svjetske javnost. U tom obavještavanju mnoge stvari su pršucene, neke proturene kao dezinformacije, a neke suprotno tumacene.

Zato, u cilju istine, neke cemo spomenuti. Kao prvo, dezinformacija je da su albanski gerilci pucali na jednu od najstarijih džamija u Tetovu. To je Šarena džamija, koja se smatra jedinstvenom na Balkanu. Normalno, muslimani nisu nasjeli na ovu dezinformaciju, a bilo je i svjedoka, onih koji su bili prisutni kad su razularene makedonske snage pucale na ovu džamiju.

Glavne mete – džamije

Cinjenica je i da su se albanski gerilci nalazili na sjevernoj strani Tetova. Logicno bi bilo da bude pogodena sjeverna strana džamije. Medutim, džamija je oštecena s južne strane! Jedinu "argumentaciju" zvanicna makedonska propaganda mogla je naci u tome da u Makedoniji ne važe fizicki zakoni!? Pored ove, oštecene su mnoge džamije, i to u selima u blizini Kumanova, gdje se i danas vode borbe, i to s "opravdanjem" da albanski gerilci djeluju iz džamije, kao što je to uradeno i sa džamijama u seli Aracinovo. Devastirana je i džamija u Bitolju, iako tamo nema nijednog albanskog vojnika, kao što je u potpunosti uništena i kancelarija Islamske zajednice u Bitolju i još pedesetak privatnih radnji i ducana, ciji su vlasnici Torbeši i Albanci. Zapaljena su i ulazna vrata džamije u Velesu.

U prvim danima ove krize mediji su pripisivali albanskim gerilcima da oni uništavaju džamije i ostale vjerske objekte, do momenta kad je bilo isuviše jasno da su pijani makedonski rezervisti ti koji u tome uživaju. Od tog momenta granatiranje džamija propraceno je izgovorom da gerilci djeluju iz ovih objekata, iako se džamije neprestano gadaju teškim projektilima.

Pouke i poruke Aracinova

Makedonska policija masovno privodi mlade Albance na informativne razgovore, odakle se vracaju u modricama i sa optužbom da su teroristi ili da pomažu teroristima, da trguju oružjem i sl. Ono što ne može policija, dovršavaju grupe makedonskih huligana i manijaka, koji u grupama napadaju “slucajne prolaznike”, koji su "slucajno" Albanci. Nije rijedak slucaj da žrtve budu i žene.

Albanski gerilci kontroliraju nekoliko sela. Uprvo su, na nagovor predstavnika medunarodne zajednice, napustili Aracinovo, koje na sjeveroistocnom djelu Skoplja i koje ima veoma povoljan strateški položaj: udaljeno je samo sedam kilometara od glavnog grada, na raskrsnici autoputa koji povezuje Skoplje, Atinu, Beograd i Sofiju, u cijoj su blizini Aerodrom i Rafinerija nafte “Okta”. Napuštanje Aracinova uvjetovano je albanskim ustupkom – da se prednost da pokušaju pregovora o mirnom razvoju situacije.