zlo unistava samo sebe

Nedavno smo vidjeli ponovljene scene “dešavanja naroda” i “spontano okupljanje” debeeelo ugroženog vaskolikog srpstva u Trebinju i Banjoj Luci.
U tim starim “vekovnim” srpskim gradovima, sa poznatim starim srpskim porodicama Atlagica (cuvena srpska narodna pesma o mladoj Atlagica begovici, koja “bol boluje, nikom ne kazuje”) ili poznatom srpskom Džafer-begu (osta mu mlada, lijepa udovica, koju prosi poznati srpski kadija iz Srpskog Sarajeva, što je studirao Dušanov zakonik na poznatom srpskom Univerzitetu Al Az’ar u pravoslavnom Kairu), pade napamet “izdajnicima vere pradedovske” da prave nešto cega tamo nikada nije bilo.

Spominju poznatog srpskog junaka, Omer-pašu, pa kažu da je taj cuveni hajducki harambaša (inace, kovanica od srpskih reci, koje, prevedene sa srpskog na srpski, znace: šef grijeha), u Trebinju nekada bio napravio džamiju. Onda kažu, da je sinu pravoslavne majke (daklem, Srbinu od glave do pete i obrnuto) Ferhat-paši, palo napamet da u Banjoj Luci napravi džamiju, pa htjedoše da te dvije nepostojece džamije (jer, zaboga, kada je Srbin džamije pravio) obnove. Jeste da su u Banjoj Luci, Trebinju, Srbinju i još kojekuda po “svetoj srpskoj zemlji” bile neke potleušice, drvenjare, stare i neugledne, odakle “rice ‘odža sa munara”, ali su 'te starudije porušili mudža’edini, da bi potakli vatikansko-kominternovsko-teheransko-mudžahedinsko-cionisticku zaveru protiv Srbalja i to podmetnuli Srbima, da bi ih prikazali drugacijim nego što su stvarno'.

Kad smo ovako poredali historijske fakte i povijesne cimbenike i izvukli odredene zakljucke, da analiziramo:
U Trebinju i Banjoj Luci desili su se dogadaji o kojima su svoje rekli baš svi koji nešto treba da kažu ili misle da su toliko važni da se i njihova ocjena cuje.
Reakcije i ocjene kretale su se u rasponu: od fašizma, do “spontane” reakcije na “ispolitizirane vjerske dogadaje”. Trebalo bi više od obima godišnjeg izdanja ovog casopisa da se popišu sve recene, napisane, snimljene … reakcije i komentari domace i svjetske javnosti.
No, mi cemo se zadovojiti slijedecim:
Dogadaji u Trebinju i Banjoj Luci do srži su ogolili suštinu jednog sociološko-politickog fenomena koji se pojavio na prostorima bivše SFRJ, protutnjao njima u cetiri (izgubljena) rata i ostavio vidljive i nevidljive posljedice, svima manje-više dobro znane, u tektonskim poremecajima odnosa, vrijednosti i kriterija.

Pored cinjenice da su Srbi, orgijanjem i terorom nad slabima i nemocnima, svima pokazali svoju licnu kartu, onakvu kakva ona jeste, bez šminke i dotjerivanja (nije krivo ogledalo za ružan odraz u njemu, nego je kriv orginal), bitnije je nešto drugo:
Prostor koji se danas naziva RS u svojim temeljima ima apsolutnu negaciju prava, pravicnosti, humanosti i poštivanja drugog i drugacijeg. Njegova kvintesencija, osnov i razlog postojanja je zlocin, i to zlocin nepriznavanja da neko ko je drugaciji ima pravo na život, imovinu i sopstveni identitet, što podrazumijeva i pravo na slobodu vjere i pravo na javno i privatno ispoljavanje vjerskih osjecaja.
Podsjecanja radi, u toku nastanka tvorevine nazvane Republika srpska, instaliran je sistem organizovanog zla. Naravno, sada cujemo horsku unisonu galamu, kako je ta tvrdnja lišena osnova, protivna Dejtonskom sporazumu, uvredljiva, podstice netrpeljivost i svašta nešta još.

Da nas dežurni dušebrižnici ne bi optužili za destrukciju Dejtonskog sporazuma, moramo objasniti: uspostavljanje etnicki ciste toritorije nije moguce bez zla. To zlo ima svoje pojavne oblike, modalitete izvršenja, koji se redovno krecu u okvirima reduciranja mogucnosti života i opstanka etnickih, vjerskih i drugih zajednica koje se po kriterijima kreatora etnicki cistih prostora ne uklapaju u taj koncept. Zato je neminovnost da se oni koji smetaju etnickoj cistoci “zapikiranog” prostora, eliminišu. Svakako, nije dovoljno samo eliminisati ljude. Za potpunu etnicku cistocu prostora nužno je odstraniti i sve dokaze da su na “zabegenisanim” teritorijama nekada postojali drugi ljudi, koji se drugacije zovu, imaju drugacije obicaje, vrijednosti, drugaciju vjeru i slicno. Eliminisanje drugih i drugacijih ne vrši se nježno, jer, logicno, niko bez golema belaja nece napustiti svoju kucu, svoju imovinu, rodni kraj, a pogotovo, ovaj svijet. Modaliteti eliminacije drugih i drugacijih jednostavni su, jer sile destrukcije nikada nisu kreativne i krecu se u rasponu od vansudskih ubistava, preko progona, rušenja, pljacke i otimacine, do posljednjih srpskih “patenata” (neka vrsta srpskog know how), kao što su organizovana silovanja.

Obzirom na to da je zlo ugradeno u temelje pojave zvana RS, da je ta pojava zasnovana na zlu, jasno je da svaki pokušaj ispravljanja ucinjenog zla, postaje uzrok negacije tog zla, odnosno, postaje uzrok negacije pojave zvane RS. Pojednostavljeno receno, to, otprilike, znaci slijedece: izgradnja džamije u Banjoj Luci ili Trebinju znacila bi da se u pojavi zvanoj RS priznaje cinjenica da drugi i drugaciji postoje i priznaje njihovo pravo da mogu ostvarivati svoja osnovna ljudska prava. Znamo li da je osnov postojanja te pojave zvane RS, upravo u negaciji prava drugog i drugacijeg da cak biološki opstane, logicno je da makar i simbolicno priznavanje nekog prava drugom i drugacijem znaci alarm za nestanak negacije tog prava. Dakle, izgradnja džamije, kao krunski dokaz da na podrucju zvanom RS živi i neko ko nije Srbin, signal je da nema nacionalnog ekskluziviteta nastalog silom i genocidom, cime se eliminiše i ratni cilj, odnosno, svrha i smisao ucinjenog zlocina, a pošto je zlocin temelj RS, eliminiše se osnovni stub na kome postoji pojava zvana RS.

Stoga ne treba da cudi brzina i žustrina reakcije nacionalno opijenog stanovništva u RS, niti treba da cudi indolentnost policije, kao što ne treba da cudi ni horska abolicija terora na ulicama Banje Luke i Trebinja, koju daju celnici pojave zvane RS.
Policija i celnici u RS, ustvari, rade sasvim logicnu stvar: brane postojece stanje, odnosno, brane tu pojavu. Njihovo ponašanje (naravno, mjereno njihovim mjerilima, zasnovanim na još živom mentalnom sklopu u kojem je najveca vrijednost-nekažnjena destrukcija drugog radi ostvarenja sopstvenog nacionalnog ekskluziviteta) ispravno je i potpuno kompatibilno sa vladajucom politicko-sociološkom postavkom: održanje stanja nastalog genocidom, ratom i destrukcijom.
Poruke dogadaja u Banjoj Luci i Trebinju jednostavne su:

- Bošnjaci, kojima se postepeno, ali uporno, namece zaborav, konacno treba da shvate da je uzrok zla, koje se obrušilo na njih u toku rata, još živ, žilav i da je prisustvo velikog broja djece na ulicama Trebinja i Banja Luke, poruka da je posijana klica novog zla, koje ce “provaliti” u momentu kada mentalni nasljednici Garašanina, Moljevica ili akademika SANU, ocijene da se može krenuti u naredni pohod,

- Pojava zvana RS nikada ne može postati demokratska, jer istinska demokratija znaci njenu negaciju i nestanak,

- Za rat u Bosni i Hercegovini postoji samo jedna istina i objašnjenje: nije to bio sukob “tri zaracene strane”, ili “tri nacionalisticke falange”, nego iskonski sukob Dobra i Zla, Pravde i Nepravde, Demokratije i Fašizma.

Potrebno je osloboditi se iluzija i stvari i pojave posmatrati hladne glave. Ne treba se cudom cuditi dogadajima u Trebinju i Banjoj Luci, sa iznenadenjem se pitati šta se to dešava pet godina poslije rata i iznenadeno treptati na ortodoksne laži koje dolaze iz pojave zvane RS, po kojima su Bošnjaci krivi za teror po ulicama tih gradova, jer su “ispolitizirali vjerski dogadaj”. U pojavi zvanoj RS, logicno je da se kao strano tijelo eliminiše svaki pokušaj da se pojavi drugi i drugaciji sa svojim pravom da bude drugi i drugaciji, što je osnovna svrha i smisao demokratije i savremenog koncepta ljudskih prava. Za pojavu zvanu RS, strano tijelo je demokratija, upravo stoga što je osnova njenog postojanja u negaciji demokratije.

Hvala Allahu, dž.š, vrijeme radi za sile Dobra. Možda preoptimisticki gledamo, ali nam se ipak cini da se ova tehnološka civilizacija, upravo zahvaljujuci frapantno brzoj i nezaustavljivo snažnoj “cetvrtoj tehnološkoj revoluciji” (informaticka revolucija) krece u pravcu univerzalnih vrijednosti Dobra, u kojima ima mjesta za sve.
Bošnjaci treba da budu sile Dobra i nikada ne smiju postati dio sila Zla, a strpljenje i upornost ce pobijediti. Bice džamija i u Trebinju, i u Banjoj Luci, i u Foci… U tamnom tunelu zvanom RS nešto se, ipak, krece, vidi se tracak svjetlosti...